Hrabia Ronald był siostrzeńcem Króla Wielkiego, cesarza Francuzów. Zginął w walce z Saracenami (poganami) w czasie przeprawy przez Pireneje. W tradycji i kulturze europejskiej funkcjonuje jako wzór rycerza doskonałego.
Na jego doskonałość składają się następujące cnoty (zalety):
- Mądrość. Pamięta o podstępie króla Saracenów, Marsylisa i nie wierzy w słowa jego posłów o poddaniu się króla pogan i jego przejściu na wiarę chrześcijańską. Upatruje w tym postęp i zachęca Karola do walki. "Prowadź wojnę tak, jakeś rozpoczął" - mówi do króla. Jednocześnie jest to zachęta do zakończenia rozpoczętego dzieła czyli do konsekwencji w czynach.
- Waleczność. Widząc, jak w czasie bitwy pod ciosami Saracenów padają jego towarzysze, zagrzewa pozostałych do walki. "I bardzo głośno krzyczy: Bijcie, rycerze!". Sam daje dobry przykład atakując pogan "Pędzi waleczny rycerz i wali go co sił po hełmie, na którym kamienie oprawne są w złoto."
- Szlachetność. "Hrabia Roland walczy szlachetnie...." czyli uczciwie, nie ucieka się do podstępów.
- Lojalność i wierność. Pozostaje wierny do ostatniego tchu Karolowi Wielkiemu i jego wojsku. Czując zbliżającą się śmierć dmie w róg - wzywa cesarza na odsiecz.
- Godność. Umiera z godnością, obróciwszy głowę ku zgrai pogan. Chce, by Karol Wielki i jego rycerze powiedzieli, że "umarł jako zwycięzca i jako zacny hrabia".
- Pokora: "Za grzechy swoje wyciąga ku Bogu swoją rękawice." Modli się, prosi o przebaczenie.
- Wiara i nadzieja. Wierzy, że Bóg go ocali "od wszystkich niebezpieczeństw" podobnie jak ocalił Dawida w jaskini lwa.
Te wszystkie zalety wystarczyłyby, aby nadać Rolandowi przydomek "Doskonały". Lecz decydujące jest to, że rycerz walczył w obronie wiary chrześcijańskiej, walczył szlachetnie i pozostał do końca wierny królowi.