Czy zachowanie Antygony ma charakter ponadczasowy czy ogranicza sie do jej czasów?

Antygona to tytułowa bohaterka tragedii Sofoklesa, która jest doskonałym przykładem postaci tragicznej, postanowionej przed trudnym wyborem. Znalazła się ona w sytuacji bez wyjścia postawiona między prawami boskimi, a nadanymi przez bezwzględnego władcę Kirkora. Dziewczyna podejmuje się ryzyka grzebiąc zwłoki swego brata, zdrajcy, narażając się na gniew pana i karę śmierci za nieposłuszeństwo.
W tej pracy mam za zadanie odpowiedzieć na pytanie czy jej zachowanie miało charakter ponadczasowy, czy ogranicza się wyłącznie do jej czasów. Osobiście uważam, że bunt przeciwko władzy jest często spotykany u wielu późniejszych bohaterów epickich, a także postaci historycznych. Na poparcie mojej tezy przytoczę kilka argumentów.
Wielu autorów porusza w swych utworach motyw buntu przeciwko siłom sprawującym władzę nad bohaterem. Spotykamy się z tym wątkiem już w mitologii, gdy czytamy o Prometeuszu, który podobnie jak Antygona stanął przed niezwykłym dylematem. Miał do wyboru spoglądanie na cierpienia ludzi lub sprzeciwienie się bogom i pomoc bezbronnym. Ostatecznie pomógł on słabej rasie ludzkiej wykradając z Olimpu święty ogień i przekazując go człowiekowi. Naraził się tym na gniew okrutnych bogów i na ciężką, bolesną karę.
Innym przykładem bohaterów, którzy stanęli przed trudnym wyborem była pierwsza biblijna para - Adam i Ewa, którzy zlekceważyli zakazy nadane przez najwyższą władzę – Boga. Kuszeni przez węża stają przed trudnym wyborem. Jeśli spróbują zakazanego owocu poznają w pełni życie, ale zostaną ukarani przez Najwyższego. Jeśli jednak tego nie zrobią, będą żyć w niewiedzy, a poznanie prawdy zawsze będzie kuszące. Ostatecznie oboje łamią boski zakaz sprowadzając na siebie jego gniew i doprowadzając do wyrzucenia ich z Edenu.
Widzimy więc, że bunt przeciwko organowi sprawującemu najwyższą władzę jest częstym motywem wielu, powstałych na przestrzeni wieków, dzieł, do których oprócz zwykłych powieści, czy dramatów zaliczyć możemy także księgi religijnego kultu takie jak Biblię oraz prozy będące zbiorem wierzeń mitologicznych.
Jednakże ludzi stawiających własne idee nad ogólnie przestrzeganym prawem nie należy szukać jedynie w literaturze, gdyż w historii możemy odnaleźć wiele takich osób. Znakomitym przykładem może być tu Irena Sendler, która podobnie do tragicznych bohaterów została postawiona przed trudnym wyborem. Z jednej strony mogła jedynie patrzeć na męki żydowskich dzieci i borykać się do końca życia z wyrzutami sumienia, bądź sprzeciwić się hitlerowskiej władzy narażając się na prześladowania, a nawet śmierć. Ostatecznie wybrała ona trudniejszą drogę. Postanowiła ratować dzieci getta przed śmiercią wyprowadzając je stamtąd i organizując im życie poza murami. Niestety wydana przez jednego ze współpracowników trafiła do więzienia, gdzie była katowana na przesłuchaniach. Gehennę przeżyła tylko dzięki sile woli i charakteru opowiadając później, że cieszy się z dokonanego wyboru.
Dostrzegamy, że kolejnym dowodem na ponadczasowość działania Antygony jest obecność postaci historycznym takich jak Irena Sendler, które miały odwagę sprzeciwić się panującej władzy na rzecz własnych idei.
Podsumowując, zachowanie Antygony polegające na sprzeciwieniu się władcy jest zjawiskiem ponadczasowym obecnym zarówno w literaturze jak i w historii. Spotykamy się z nim w wielu prozach nie wykluczając świętej księgi Biblii jak i spisanych wierzeń starożytnych Rzymian i Greków. Wiele postaci historycznych przyjmuje także postawę antycznej bohaterki. Należą do nich wszyscy jawni powstańcy walczący z panującym systemem oraz ludzie pracujący nad walką z władzą w ukryciu, przykładowo wspomniana wcześniej Irena Sendler.
Mam nadzieję, że udało mi się powyższymi argumentami udowodnić słuszność mojej tezy i dowieść, że zachowanie Antygony jest zjawiskiem ponadczasowym.