Antoine de Saint-Exupéry

Jean-Baptiste Antoine Marie Roger de Saint-Exupéry urodził się 29 czerwca 1900 roku w Lyonie we Francji. Był trzecim dzieckiem hrabiego Jeana de Saint-Exupéry i Marie de Fonscolombe. W roku 1904 stracił ojca, który zmarł na udar mózgu, i wraz z matką i rodzeństwem zamieszkał na zamku u ciotki. W wieku ośmiu lat ukończył kurs przygotowawczy w szkole chrześcijańskiej. W 1909 roku, na życzenie dziadka, Fernanda de Saint-Exupéry, Antoine i jego młodszy brat, François, rozpoczęli naukę w szkole, prowadzonej przez jezuitów, do której uczęszczali przez pięć lat. Antoine w wieku dwunastu lat odbył swój pierwszy lot samolotem jako pasażer. Już wówczas ujawniły się jego zdolności literackie i techniczne – pisał wiersze i skonstruował „rowerolot”, przytwierdzając do dziecięcego roweru skrzydła z naciągniętych na ramę prześcieradeł.

W roku 1915 rozpoczął naukę w szkole w Szwajcarii, a następnie w Paryżu. W 1919 rozpoczął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych. W czasie studiów opatentował kilkanaście projektów usprawnień i rozwiązań technicznych, dotyczących budowy silników samolotowych i pilotażu.

Momentem przełomowym w życiu Antoine’a de Saint-Exupéry’ego okazał się rok 1921, kiedy to 9 kwietnia otrzymał powołanie do służby wojskowej w 2 Pułku Lekkiej Kawalerii, a następnie skierowano go do Strasburga na szkolenie pilotażowe. W dniu 9 lipca 1921 roku odbył swój pierwszy samodzielny lot, a w kilka tygodni później otrzymał licencję pilota cywilnego. W lutym 1922 zdał egzamin na pilota wojskowego i w październiku został przydzielony do 34 Pułku Lotnictwa. Na skutek ran, odniesionych w wypadku, w styczniu 1923 roku został przeniesiony do rezerwy. Zamieszkał wówczas w Paryżu, gdzie podjął pracę najpierw jako księgowy, a następnie sprzedawca w sklepie motoryzacyjnym, poświęcając czas wolny na pisanie. Monotonia życia szybko znudziła go i pod koniec roku 1924 złożył wymówienie. W roku następnym poznał Jeana Prévosta, który zaproponował wydanie jego utworów.

W kwietniu 1926 na łamach czasopisma literackiego „Le Navine d’Argent” ukazało się opowiadanie „Lotnik”, w którym Antoine wykorzystał swoje doświadczenia pilota. W tym samym roku podjął pracę w Towarzystwie Lotniczym i przewoził pocztę na trasie Tuluza-Casablanca-Dakar. W październiku 1927 roku został przeniesiony do Maroka, gdzie objął stanowisko kierownika poczty na Przylądku Juby. Przez kilka następnych miesięcy organizował akcje ratownicze dla pilotów z rozbitych na Saharze samolotów, współpracował z „Kurierem Południowym” oraz pisał swą pierwszą powieść: „Poczta na Południe”, która ukazała się drukiem w 1929 roku. W marcu 1929 wrócił do Paryża i podpisał z Gastonem Gallienardem kontrakt na siedem powieści.

We wrześniu tego roku objął stanowisko dyrektora oddziału Aeroposta w Argentynie, gdzie zajmował się organizacją połączeń lotniczych na terenie Ameryki Południowej. Wrażenia z lotu nad Andami wykorzystał podczas pracy nad kolejnym utworem, zatytułowanym „Nocny lot”, który przyniósł mu międzynarodową sławę i nagrodę Prix Femina. Latem roku 1930 poznał Consuelę Suncio Sandoval de Gómez. W styczniu 1931 wrócił do Paryża, przywożąc rękopis „Nocnego lotu”, który ukazał się drukiem jesienią tego roku. 11 kwietnia poślubił Consuelę, a w 1932 ponownie zaczął pracować dla poczty lotniczej oraz przeprowadzał badania pilotażowe dla Air France.

Wypadek w zatoce w 1933 roku położył kres jego karierze pilota. Pomimo tego w grudniu 1935 Antoine de Saint-Exupéry podjął próbę rekordowego przelotu z Paryża do Sajgonu, lecz rozbił samolot na Saharze. W tym samym czasie zdobył sympatię czytelników serią artykułów i sprawozdań z hiszpańskiej wojny domowej, które pisał dla paryskiej gazety „Soir”. W 1937 roku został poważnie ranny w katastrofie lotniczej w Gwatemali. Czas rekonwalescencji poświęcił na spisanie wspomnień z lat pracy pilota: „Wind, Sand and Stars”, za które otrzymał nagrodę Akademii Francuskiej, Grand Prix du Roman i amerykańską National Book Award. W roku 1939 ukazała się także „Ziemia, planeta ludzi”.

Po wybuchu II wojny światowej, jako kapitan lotnictwa Antoine de Saint-Exupéry latał we francuskim dywizjonie rozpoznawczym GR II/33, wykonując kilka lotów bojowych. Po zajęciu Francji przez Niemcy przedostał się w 1940 przez Portugalię do USA, gdzie zajmował się pisarstwem i działalnością propagandową. Na swoją prośbę, pomimo zaawansowanego wieku jak na pilota bojowego, przydzielono go jednak do lotnictwa Wolnych Francuzów, podporządkowanego amerykańskiemu dowództwu. Latał w dywizjonie rozpoznawczym GC II/33 na dwusilnikowych szybkich samolotach rozpoznawczych F-5 Lightning (wersjach myśliwca P-38). Po wykonaniu dwóch misji 14 czerwca i 21 lipca 1943 z Tunezji nad Francję uszkodził samolot przy lądowaniu i został zawieszony.

Ponownie powrócił do latania bojowego 16 maja 1944, latając z Korsyki. 31 lipca 1944 o 8.45 rano wystartował do misji fotografowania niemieckich wojsk koło Lyonu, z której już nie powrócił. Przez wiele lat dokładny los samolotu Antoine de Saint-Exupéry nie był znany, krążyły też różne teorie odnośnie przyczyny jego śmierci. W 1998 rybak wyłowił z Morza Śródziemnego w okolicy Marsylii bransoletkę należącą do pisarza, a kawałki jego samolotu znaleziono w roku 2000 i ostatecznie zidentyfikowano 7 kwietnia 2004 dzięki numerom seryjnym. Jego samolot typu F-5 Lightning, wpadł do wody blisko wyspy Frioul, niedaleko Marsylii. Najprawdopodobniej został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec Fw 190 A-8 pilotowany przez Roberta Heichelle, który zgłaszał zestrzelenie atakującego go Lightninga 31 lipca ok. godz. 12.06.

W dniu 31 lipca 1944 roku, miesiąc po ukończeniu 44 roku życia, Antoine de Saint-Exupéry wyleciał z Sardynii i skierował się nad Południową Francję, gdzie miał sfotografować wojska niemieckie pod Lyonem. Z misji nie powrócił, a jego ciała nie znaleziono. Prawdopodobnie został zestrzelony przez niemiecki myśliwiec. Pozostawił nieukończony rękopis „La Citadelle” („Twierdzy”) oraz kilka opowiadań, które zostały opublikowane pośmiertnie.