Spółgłoski dźwięczne utrata dźwięczności
Utrata dźwięczności na końcu wyrazu
Utrata dźwięczności na końcu wyrazu większość spółgłosek dźwięcznych traci dźwięczność na końcu wyrazu. Dźwięczność zachowują na końcu spółgłoski sonorne (m, m’, n, n’, r, l, ł); chleb [chlep] b -> p Krym [Krym] m = m gaz [gas] z -> s balkon [balkon] n = n przykład [pszykłat] d -> t pień [pień] ń = ń kulig [kulik] g -> k parasol [parasol] l = l paw [paf] w -> f rower [rower] l = l...
Upodobnienia i uproszczenia grup spółgłoskowych
bezdźwięcznego K, dlatego powiemy: [JAG DOBRZE]. * Upodobnienie wewnątrz wyrazu To wszystkie upodobnienia, które, jak sama nazwa wskazuje, zachodzą wewnątrz wyrazu . Ubezdźwięcznienie na końcu
Podstawowe zasady ortografii polskiej
spółgłoską oraz na końcu wyrazu po samogłosce - pisownię "j" w nagłosie przed samogłoską oraz "j" po c, s, z - pisownię "i" na początku wyrazu - pisownię przedrostków z-, s-, ś-, wz-, ws-, wez-, wes
Dialekty regionalne w Polsce
jest udźwięczniająca. Inne ważne cechy to dyftongiczna wymowa niektórych samogłosek, wąska i rozłożona wymowa samogłosek nosowych, utrzymanie dźwięczności "v" po spółgłoskach bezdźwięcznych oraz
Czym różnią się dźwięki?
podstawowych cech wrażeniowych dźwięku pozwalająca na szeregowanie dźwięków pod względem ich ostrości, jasności, dźwięczności itd. oraz ich rozróżnianie mimo jednakowej wysokości, głośności i czasu trwania
Protokół badania umiejętności pisania J. Mickiewicz
– wzrokowo – słuchowym Zmiękczenia + Utrata dźwięczności - Różnicowanie i-j - Różnicowanie ą, ę z om, on, em, en + 3 Inne – opuszczanie lub zmienianie wyrazu na inny