niebieski

1. ‘mający barwę pogodnego nieba, błękitny, modry, lazurowy’; 2. ‘dotyczący nieba’; od XIV w.; ogsłow. (por. czes. nebesky ‘dotyczący nieba, niebiański, cudowny’, białorus. njabeski ‘dotyczący nieba; błękitny’) < psłow. *nebesьskъ ‘dotyczący nieba, odnoszący się do nieba’ – przymiotnik dzierżawczy od psłow. rzeczownika *nebo, *nebese; w stpol. również w formach niebiesski / niebieśski; znaczenie dotyczące koloru stanowi innowację wprowadzoną w niektórych językach płnsłow.