1. ‘uderzać mocno, stukać’; 2. ‘powodować rozpadanie, upadek czegoś, burzyć, przewracać’; 3. ‘rzucać, sypać z siłą, w dużej ilości’.
1. ‘uderzać mocno, stukać’; 2. ‘powodować rozpadanie, upadek czegoś, burzyć, przewracać’; 3. ‘rzucać, sypać z siłą, w dużej ilości’.
Od XVI w., jednak czasowniki przedrostkowe występowały już od XIV w.; ogsłow. (por. czes. valit ‘toczyć, turlać’, valit se ‘lecieć, spadać; walić, pędzić, gnać’, ros. valiť ‘obalać, zwalać; buchać; sypać, padać’) < psłow. *valiti ‘przewracać, obalać; toczyć’ – ma odpowiedniki w językach germ. (np. stniem. wuolan ‘kopać, ryć’); podstawą jest pie. *uōl-, który jest wariantem pie. pierwiastka *uel- ‘toczyć, zwijać, kręcić’.
1. ‘istotny, ważny, wielki; ogólny, powszechny’; 2. ‘mający wielkie znaczenie, decydujący, rozstrzygający’; 3. dawniej (XVI w.) ‘dzielny, tęgi’; od XIV w.
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
forma wielokrotna 1. ‘brudzić, plamić’; 2. stpol. wyrażenie śmiech walać ‘wyśmiewać się, drwić, szydzić’; 3. w XVII w. walać się ‘zataczać się’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *vaľati ‘przewracać, obalać; toczyć’ utworzonego od psłow. *valiti ‘przewracać, obalać; toczyć’
forma jednokrotna
Materiał opracowany przez eksperta