1. ‘skała osadowa żółta, ceglasta lub brunatna, składnik ciężkich gleb’; 2. potocznie gliniarz ‘policjant’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. hlina, ros. glina, sch. glina) < psłow. *glina ‘ts.’< pie. pierwiastek *glei- ‘coś śluzowatego, kleistego, lepkiego; smarować, mazać, kleić’ z przyrostkiem -na.
poleca
b/d
poleca
25%
4 głosy
glista
1. ‘robak pasożytujący w jelitach’; 2. ‘dżdżownica’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. hlista, ros. glistá, sch. glísta ‘ts.’) < psłow. *glista (< *glit-ta) ‘robak (zwłaszcza pasożytujący w innym organizmie)’; ‘dżdżownica’ – podstawą niezachowany słow. przymiotnik [*glitъ] prawdopodobnie ‘śliski, lepki’ < pie. pierwiastek *glei pierwotnie ‘śliski, lepki robak’; w gwarach też w postaci: glizda, glizdwa, glistwa
poleca
b/d
gliwieć
1. ‘psuć się, rozkładać się (o serze)’; 2. ‘gnić (o owocach)’; od XIX w.; płnsłow. < psłow. dialektalne *glivĕti ‘psuć się, rozkładać się, zmieniać sięw mazistą kleistą masę’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *gliva /*glivъ ‘coś oślizłego, śluzowatego, kleistego’ > ‘grzyb’– jego podstawą jest pie. pierwiastek *glei
poleca
34%
3 głosy
glon
(zwykle w liczbie mnogiej glony) – ‘rośliny wodne, algi’; od XVII w.; wcześniej od XVI w. glan ‘gęsta, śliska zawiesina w wodzie lub innym płynie, śluz,maź’; ogsłow. (np. czes. hlen, słowac. hlien) < psłow. *glenь (*gloi-no-) ‘lepka, ciągnąca się substancja, śluz’ < pie. pierwiastek *glei-.
Podobne teksty: