1. ‘pióra, włosy, nici itp. zebrane w wiązkę, pęk, służące jako ozdoba, pióropusz, czub’; 2. ‘puszysty ogon zwierzęcia’; 3. stpol. (od XII w.) ‘określonej wielkości wiązka lnu lub konopii’; 4. ‘wiecha, kiść, strąk’ (XV w.); 5. też ‘kłąb włókna, z którego przędzie się nici’ (XVI w.); ogsłow. < psłow. *kyta ‘grono, pęk, wiązka’ < psłow. *kyti; pierwotnie ‘to, co się kiwa, kołysze’ lub ‘to, czym się macha’
poleca
b/d
kiść
1. ‘pęk, grono, wiecha’; 2. stpol. w specjalnym znaczeniu ‘roczna zapłata w miodzie za dzierżawienie pańskiej barci’; ogsłow. (por. np.czes. dialektalne kysť ‘pęk, wiązanka, bukiet’, ros. kisť ‘kiść, pęk, grono; dłoń z palcami, pędzel’) < psłow. *kystь ‘pęk, kiść, wiązanka’ pochodzącego od psłow. *kyta ‘grono, pęk, wiązanka’
Podobne teksty: