‘rytmicznie poruszać czymś w jedną i drugą stronę; kołysać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. kyvat, ros. kivať) < psłow. *kyvati, *kyvają – pierwotny czasownik wielokrotny od słabo poświadczonego psłow. *kъvati, *kъvą / *kyti, *kyją ‘kiwać’; podstawą pie. pierwiastek *kēu - ‘ruszać, machać, chwiać’.
poleca
b/d
kita
1. ‘pióra, włosy, nici itp. zebrane w wiązkę, pęk, służące jako ozdoba, pióropusz, czub’; 2. ‘puszysty ogon zwierzęcia’; 3. stpol. (od XII w.) ‘określonej wielkości wiązka lnu lub konopii’; 4. ‘wiecha, kiść, strąk’ (XV w.); 5. też ‘kłąb włókna, z którego przędzie się nici’ (XVI w.); ogsłow. < psłow. *kyta ‘grono, pęk, wiązka’ < psłow. *kyti; pierwotnie ‘to, co się kiwa, kołysze’ lub ‘to, czym się macha’
poleca
b/d
kiwnąć
forma jednokrotna; w XVI w. częściej występowała postać kinąć
poleca
b/d
pokiwać
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wykiwać
czasownik przedrostkowy