1. ‘płynąć, spływać powoli’; 2. ‘być nieszczelnym, przeciekać’; 3. dialektalnie też ‘biec’.
Pochodzenie:
Od XV w.; pierwotnie występowało w formie ciec, ciecze wypartej przez jednokrotne cieknąć, od czego utworzono nowsze ciec, cieknie; ogsłow. (por. np. czes. téci, ros. tečь, sch. tèći) < psłow. *tekti, *teką ‘płynąć, ciec’ – spokrewnione z lit. teku, teketi ‘biec, płynąć’, iryjs. techim ‘uciekam’ oraz stind. takti‘spieszy’ – wszystkie utworzone od pie. pierwiastka *teku- ‘ciec’.
Pierwotna postać
W stpol. funkcjonowała odmiana ciec, ciecze ‘płynąć, spływać, wypływać’.
Obecna postać
Ziemię miodem a mlekiem ciekącą.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
25%
4 głosy
ciecz
1. ‘płyn’; 2. dialektalnie ‘tarło u ryb’; od XIX w., wcześniej w XVIII--XIX w. występowała forma ciecza ‘ts.’
poleca
b/d
ciek
1. ‘bieg, odpływ, strumień płynącej wody’; 2. ‘płynięcie, prąd’; 3. dialektalnie ‘tarło u ryb’; od XVIII w.; podobne stczes. tek ‘płynięcie, cieknięcie ’oraz ros. tëk ‘ts.’
poleca
b/d
ciekawy
1. ‘interesujący się czymś, chcący coś wiedzieć, zaciekawiony’;2. ‘interesujący’; 3. dawniej (XVI-XVIII w.) ‘skłonny do biegania, często szybko biegający; ruchliwy, niespokojny’; wyraz utworzony od czasownika wielokrotnego ciekać ‘biegać’ z przyrostkiem -awy, pierwotnie w znaczeniu ‘dużo, szybko biegający, zdolny, skłonny do biegu’ > ‘biegający, by się czegoś dowiedzieć, poznać nowiny’ > ‘pragnący coś wiedzieć, interesujący się czymś’
poleca
b/d
ciekły
1. ‘płynny, cieknący’; 2. dawniej ‘domyślny, przenikający, mający dobry węch’; 3. dawniej i dialektalnie ‘zainteresowany czymś, dociekliwy’ czasowniki przedrostkowe: dociekać, ociekać, ściekać, uciekać forma wielokrotna ciekać (ciekać się ‘być w okresie cieczki’)
Podobne teksty: