1. ‘rozprzestrzenić się gwałtownie; eksplodować, gwałtownie wypłynąć, chlusnąć’; 2. ‘wykonać nagły ruch, uderzyć’; 3. dialektalnie ‘bić (o sercu)’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (np. ros. buchat’ ‘wydawać głośne dźwięki, padać z hałasem; wyrzucać, wylewać gwałtownie’, słoweń. bùhati ‘uderzać z głuchym odgłosem; wybuchać; popychać, szturchać’) < psłow. *buchati ‘mocno bić, walić powodując hałas; gwałtownie rozprzestrzeniać się, puchnąć’ – czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.
poleca
b/d
Buchnąć
forma jednokrotna, także w znaczeniu ‘wykonać gwałtowny ruch, rzucić się, uderzyć; ukraść’
poleca
b/d
buch
wyraz dźwiękonaśladowczy, od XVIII w.; ogsłow.; jest podstawą dla całej rodziny wyrazowej
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty: