1. Spójnik przeciwstawny ‘lecz’ (od XIV w.); 2. od XV w. rozwinął się także jako partykuła ‘choć, przynajmniej’ oraz 3. wykrzyknik wyrażający zdumienie, podziw, zaskoczenie.
Pochodzenie:
Jako partykuła i spójnik ogsłow. (czes. ale, ros. dialektyczne ále / alé, ukr. áłe)< psłow. *ale – partykuła wzmacniająca i nawiązująca, wtórnie spójnik przeciwstawny– złożenie *a + partykuła wzmacniająca *le:
le – stpol. spójnik ‘ale, jednak, tylko, ale tylko’, używany w XIV-XVI w.; ogsłow.: stczes. le ‘i, ale, a, przecież’, ukr. łe-m, łe-me ‘ale, lecz, tylko’, sch. lë, ljë; jako partykuła wzmacniająca.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Ale