Pierwszy tryb warunkowy stosujemy, gdy mówimy o sytuacjach realnych, prawdopodobnych w teraźniejszości lub przyszłości. Określona zdaniem nadrzędnym sytuacja będzie miała miejsce, jeżeli zostanie spełniony warunek określony w zdaniu podrzędnym:
- If she passes the exam, her dad will buy her a car.
- If the weather is nice tomorrow, I’ll go to the swimming pool.
W zdaniu nadrzędnym stosujemy czas Future Simple, natomiast w podrzędnym Present Simple. Tak jak w zerowym trybie warunkowym, również tu kolejność zdań jest dowolna:
- If + Present Simple + Future Simple
- If I have time, I’ll go out tonight.
- Future Simple + if + Present Simple
- I’ll go out tonight if I have time.
Zauważ, że w zdaniach warunkowych w języku polskim stosujemy czas przyszły zarówno w zdaniu nadrzędnym, jaki podrzędnym. W języku angielskim musisz pamiętać o tym, że warunek (zdanie podrzędne) wyrażamy za pomocą czasu teraźniejszego.
Zarówno w zerowym, jak i w pierwszym trybie warunkowym,możesz zastosować spójnik when zamiast spójnika if. Ponadto, możesz również zastosować spójnik unless (unless = if + not). Musisz jednak pamiętać, że korzystając z niego, tworzysz zdanie przeczące, dlatego nie będziesz już stosować przeczenia przy czasowniku w zdaniu podrzędnym:
If I have time, I’ll visit Tom.
When I have time, I’ll visit Tom.
Unless I have time, I won’t visit Tom. = If I don’t have time, I won’t visit Tom.
W zdaniu podrzędnym oprócz czasu Present Simple, po spójniku (if / unless / when) możemy zastosować inne czasy teraźniejsze:
- Present Continuous:
- If you’re waiting for Peter, you’ll have to come later. He’s just gone out.
(Jeśli czekasz na Piotra, będziesz musiał przyjść później. Właśnie wyszedł.)
- If you’re waiting for Peter, you’ll have to come later. He’s just gone out.
- Present Perfect:
- If you have finished eating, you’ll do the washing up now.
(Jeśli skończyłeś jeść, teraz pozmywasz.)
- If you have finished eating, you’ll do the washing up now.
- oraz czasownik modalny should, kiedy chcemy wyrazić, że opisywana w zdaniu podrzędnym sytuacja jest mało prawdopodobna:
- If they should come, tell them to wait for me.
(Jeśli przyjdą, powiedz im, żeby zaczekali na mnie.)
- If they should come, tell them to wait for me.
Natomiast w zdaniu nadrzędnym mogą wystąpić:
- czasowniki modalne:
- If you don’t want to go for a walk, you can stay at home.
If you don’t feel well, you should go to the doctor.
- If you don’t want to go for a walk, you can stay at home.
- tryb rozkazujący:
- Go to bed if you are tired.
If you don’t know how to do it, ask your teacher for help.
- Go to bed if you are tired.
W pierwszym trybie warunkowym, w języku formalnym, możemy opuścić spójnik if, stosując inwersję w zdaniach, w których występuje czasownik modalny should:
If Mary should come, tell her to wait for me. = Should Mary come, tell her to wait for me.
If you should go shopping, don’t forget to buy me some rolls. = Should you go shopping, don’t forget to buy me some rolls.