Sulejman Wspaniały

Władzę przejął po ojcu Selimie I w 1520. Prowadził politykę ekspansji terytorialnej, osobiście dowodził w czasie wypraw wojennych. Po zabezpieczeniu granic wschodnich (pokój z Persją) uderzył na kraje Europy. W 1521 zdobył Belgrad, w 1522 wyspę Rodos. Rozbił w 1526 pod Mohaczem wojska Ludwika Jagiellończyka, zajął Budę. W 1529 próbował zdobyć Wiedeń. Zawarł antyhabsburski sojusz i nawiązał współpracę handlową z Francją w 1535. W 1541 ponownie zajął Budę, przyłączył część Węgier do swojego państwa, część podporządkował (Siedmiogród). Toczył wojny z Austrią w latach 1551–52 i 1565. Pokonał Persję w czasie wypraw w 1534, 1548–49 i 1565, opanowując część Gruzji, Mezopotamię z Bagdadem. W Afryce zdobył Tunis (1534) i Trypolitanię (1551). Walczył z Wenecją, odbierając jej niektóre posiadłości. Udoskonalił system administracji państwowej, wprowadził nowe prawa, wznosił budynki użyteczności publicznej. Na podbitych terytoriach wprowadził tolerancję religijną, popierał rozwój literatury i sztuki. W czasie jego panowania Turcja osiągnęła szczyt potęgi.

Odznaczał się wieloma zaletami charakteru, był utalentowanym poetą, doskonałym złotnikiem, wielkim mecenasem sztuki.
T. Majda