Mieszko I

Po śmierci ojca Siemomysła ok. 960 odziedziczył Wielkopolskę, ziemię łęczycką i sieradzką, Kujawy, Mazowsze, być może Pomorze Gdańskie. W pierwszych latach panowania doznał niepowodzeń w walkach z najazdami Pomorzan i Wieletów. W 965 sprzymierzył się z Czechami i poślubił księżniczkę czeską Dobrawę. W 966 przyjął chrzest, jego państwo stało się częścią świata chrześcijańskiego i otworzyło na wpływy kultury zachodnioeuropejskiej. Wspierał tworzenie się organizacji kościelnej, pierwsze biskupstwo misyjne powstało w 967 w Poznaniu. Dokończył dzieła zjednoczenia ziem polskich, po pokonaniu Wieletów w 967 opanował Pomorze Zachodnie, w 990 zdobył Śląsk. Zwycięsko wyszedł z konfliktu z Marchią Wschodnią cesarstwa, w 972 pokonał pod Cedynią jej władcę margrabiego Hodona. W 981 utracił Grody Czerwieńskie na rzecz Rusi Kijowskiej. Utrzymywał dobre stosunki z cesarzem Ottonem I Wielkim, któremu złożył hołd z części ziem, i Ottonem II. Budował liczne grody m.in. Gdańsk, Sandomierz, Płock. Przed śmiercią podzielił kraj między Bolesława I Chrobrego i synów Ody, drugiej żony, księżniczki niemieckiej. Przed śmiercią (między 990 a 992) przekazał swe państwo pod protekcję papiestwa (dokument Dagome iudex).

Przez niego w naszej ojczyźnie zajaśniał blask nowej gwiazdy.
Mistrz Wincenty Kadłubek