1. ‘otwarty, prawdomówny, niefałszywy’; 2. ‘wolny od domieszek, czysty, prawdziwy’; 3. dialektalne też ‘hojny’.
1. ‘otwarty, prawdomówny, niefałszywy’; 2. ‘wolny od domieszek, czysty, prawdziwy’; 3. dialektalne też ‘hojny’.
Od XV w.; płnsłow. (np. dolnołuż. šćiry ‘czysty, szczery, niezafałszowany; uczciwy, rzetelny; prosty’, ros. dialektalne ščiryj ‘szczery; prawdziwy, rzeczywisty; czysty, bez domieszek’) < psłow. dialektalne *ščirъ ‘czysty, przejrzysty, naturalny’ pochodzący od pie. *(s)keir- (< pie. *(s)kei- ‘ciąć, krajać, oddzielać’).
Źródło
W niebie szczere a niezmieszane jest z żadnym uprzykrzeniem szczęście.
Piotr Skarga (1536-1612)
Materiał opracowany przez eksperta