1. ‘wejść, wstąpić gdzieś, przybyć, zrobić gdzieś pierwszy krok’; 2. ‘postawić gdzieś stopę idąc, zrobić pierwszy krok’; stpol. też: 3. ‘wznieść się’, 4. ‘wziąć udział’ oraz 5. ‘stanąć do walki’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. przestarzałe stoupit ‘wstąpić’, słowac. stúpiť ‘zrobić krok, stąpnąć; wkroczyć, wejść, wstąpić’, ros. stupiť ‘postawić nogę, stąpnąć; wejść’) < psłow. *stąpiti ‘postawić nogę, zrobić krok’ utworzonego od niezachowanego psłow. czasownika [*stepti, *stępę] ‘stąpnąć, stanąć’ opartego na pie. *ste(m)p- ‘stać, zastygnąć’.
poleca
b/d
stąpać
1. ‘iść, chodzić, stawiać kroki’; 2. dawniej ‘przebierać nogami w miejscu, tupać’; od XV w., ogsłow. < psłow. *stąpati ‘stawiać nogi, stopy przy chodzeniu,stawiać kroki, iść, chodzić’ – forma wielokrotna psłow. czasownika *stąpiti; dawniej też miał postać stępać
poleca
b/d
stopa
1. ‘część nogi’; stpol. również: 2. ‘dolna część czegoś’, 3. ‘miara długości’ i 4. ‘ślad’; od XIV w., ale wcześniej już w XIII w. występowało poświadczone zdrobnienie stopka; ogsłow. < psłow. *stopa ‘ślad stopy, stopa’ – rzeczownik odczasownikowy od niezachowanego psłow. [*stepti] ‘stąpać, stanąć’ z wymianą samogłoski e > o
poleca
b/d
stopień
1. ‘schód’; stpol. też: 2. ‘miara długości’ oraz 3. ‘stan natężenia, intensywności’; od XV w.; pochodzi od psłow. *stepenь ‘schód, stopień’ utworzonego od niezachowanego psłow. czasownika [*stepti] (por. też ros. stépen’ ‘stopień’); w pol. postać z -o- utworzona pod wpływem wyrazu stopa.
poleca
b/d
dostąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
nastąpić
czasownik przedrostkowy 1. ‘pojawić się w ustalonym porządku, ustalonej kolejności; 2. ‘odbyć się, wydarzyć się po czymś innym’; 3. ‘powstać, zacząć się’; stpol. również: 4. ‘będąc w ciągłym ruchu, znaleźć się w jakimś miejscu’, 5. ‘pojawić się’, 6. ‘zaatakować’ oraz 7. ‘przyciągnąć z wojskiem’; od XVI w.; dawniej w postaci następić
poleca
b/d
odstąpić
czasownik przedrostkowy 1. ‘odejść, oddalić się, usunąć się’; 2. ‘zrezygnować z pretensji do czegoś, zrzec się, ustąpić coś komuś’; 3. dawniej ‘opuścić, porzucić’; w stpol. w postaci odstępić / otstępić
poleca
b/d
postąpić
czasownik przedrostkowy 1. ‘przemieścić się, przesunąć się, udać się w jakimś kierunku’; 2. ‘odstąpić coś komuś’; 3. ‘wykonać, wypełnić’; stpol. od XIV w. postępić, postąpię)
poleca
b/d
przestąpić
stpol. od XV w. przestąpić
poleca
b/d
przystąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozstąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
ustąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wstąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wystąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zastąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zstąpić
czasownik przedrostkowy
poleca
34%
3 głosy
stępować
forma wielokrotna -stępować w czasownikach przedrostkowych, np.: postępować, ustępować, zastępować.
Materiał opracowany przez eksperta