1. ‘stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać’; 2. potocznie ‘słabnąć, zwłaszcza w końcowej fazie jakiegoś wysiłku’.
1. ‘stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać’; 2. potocznie ‘słabnąć, zwłaszcza w końcowej fazie jakiegoś wysiłku’.
Od XVI w., jednak formy przedrostkowe opuchnąć oraz opuchły występowały już w XV w.; ogsłow. (por. czes. puchnout ‘puchnąć’, ros. pùchnuť ‘puchnąć, nabrzmiewać’, sch. pùhnuti ‘dmuchnąć, zadąć; powiać’) < psłow. *puchnąti‘zacząć dmuchać, dąć; stawać się napęczniałym, nabrzmiałym’ – czasownik ten pochodzi od psłow. *puchati ‘chuchać, dmuchać; ciężko oddychać, sapać; pęcznieć, nadymać się’ (por. dawne pol. puchać z XVI w. ‘chuchać, zionąć’ oraz XV-wieczne opuchać ‘nabrzmiewać, puchnąć’); podstawą pie. *peu-/ *pū- ‘dąć, nadymać (się), puchnąć’.
Źródło
Kto czosnek jadł, czosnkiem pucha.
Piotr Skarga (1536-1612)
Wiosną ziemia puchlnieje.
Erazm Otwinowski (1529-1614)
dawniej też w postaci opuchlina
‘mający gąbczastą budowę; miękki, delikatny’; od XVIII w.; przymiotnik utworzony od przymiotnika puchły będącego imiesłowem od czasownika puchnąć; wcześniej w XV-XVII w. postać puchlny ‘świeżo przekopany, wzruszony, miękki’
czasownik przedrostkowy
czasownik przedrostkowy
Materiał opracowany przez eksperta