zelant (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈzɛlãnt], AS: [zelãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. inaczej: zelota^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zelant	zelanci
dopełniacz	zelanta	zelantów
celownik	zelantowi	zelantom
biernik	zelanta	zelantów
narzędnik	zelantem	zelantami
miejscownik	zelancie	zelantach
wołacz	zelancie	zelanci

przykłady:

(1.1) Wrogowie moi nie chcą dać za wygraną: codziennie jeszcze podsycają publicznie krzyki zbyt gorliwych zelantów, którzy obsypują mnie obelgami z czystej pobożności i ciskają na mnie kamieniem przez chrześcijańskie miłosierdzie.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zelota, daw. zelator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zelotyzm m, zelantyzm m, st.pol. zelozja ż, st.pol. zelus m, zelota m, daw. zelator m

forma żeńska zelotka ż

przym. zelocki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) (kośc.) p.łac. zelans (D. zelantis) → starający się gorliwie < łac. zelus → gorliwość < gr. ζήλος → gorliwość^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zelota

źródła: