zasiedzenie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) praw. nabycie w wyniku upływu czasu prawa własności do rzeczy przez osobę użytkującą daną rzecz, a niebędącą jej właścicielem[1]; zob. też zasiedzenie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zasiedzenie zasiedzenia dopełniacz zasiedzenia zasiedzeń celownik zasiedzeniu zasiedzeniom biernik zasiedzenie zasiedzenia narzędnik zasiedzeniem zasiedzeniami miejscownik zasiedzeniu zasiedzeniach wołacz zasiedzenie zasiedzenia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zasiedzenie w dobrej wierze / w złej wierze • zasiedzenie nieruchomości • orzec / stwierdzić zasiedzenie • prawo zasiedzenia
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zasiadacz m, zasiadywanie n
- czas. siedzieć, zasiadywać ndk., zasiedzieć dk.
- przym. zasiedziały
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) usucaption, acquisitive prescription
- czeski: (1.1) vydržení n
- francuski: (1.1) prescription acquisitive ż, usucapion ż
- hiszpański: (1.1) usucapión ż
- niderlandzki: (1.1) verkrijgende verjaring ż
- niemiecki: (1.1) Ersitzung ż
- nowogrecki: (1.1) χρησικτησία (chrisiktisía) ż
- włoski: (1.1) usucapione ż
- źródła:
- ↑
Hasło „zasiedzenie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.