wydalić (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. wydalać)
- (1.1) usunąć skądś kogoś niepożądanego
- (1.2) fizj. usunąć z ustroju szkodliwe produkty przemiany materii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wygnać, wyrzucić
- (1.2) oddać
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wydalenie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wydalać
- bułgarski: (1.1) прогоня, пропъдя, изгоня, изселя, изпъдя, прокудя; (1.2) изпъдя, изгоня
- chorwacki: (1.1) protjerati, prognati; (1.2) istjerati
- czeski: (1.1) vyhnat, vyhostit, vypovědět; (1.2) vypudit
- słowacki: (1.1) vyhnať, vyhostiť, vypovedať; (1.2) vypudiť
- słoweński: (1.1) izgnati, pregnati; (1.2) spoditi
- ukraiński: (1.1) вигнати, виселити; (1.2) видавити
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.