wiukać (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
czasownik niedokonany
- (1.1) gw. (Poznań)[1] bekać, o odbijaniu się
- (1.2) gw. (Poznań)[1] czkać
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Co zjod, to womitowoł abo wiukoł.
- (1.2) Zaś szczype odetchła i przyszła dó sie, ale jeszcze roz po roz wiukała.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wiukanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2
Hasło „wiukać” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.