wenecjanka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɛ̃nɛˈʦ̑ʲjãnka], AS: [vẽnecʹi ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Wenecji
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wenecjanka wenecjanki dopełniacz wenecjanki wenecjanek celownik wenecjance wenecjankom biernik wenecjankę wenecjanki narzędnik wenecjanką wenecjankami miejscownik wenecjance wenecjankach wołacz wenecjanko wenecjanki - przykłady:
- (1.1) Daremnie jednak przemilczała zdania, które podszepnęła wenecjance rezygnacja i fałszywa duma, daremnie, bo Tymoteusz odnalazł lukę w wywodzie, umiał dopowiedzieć przemilczane[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wenecja ż, Wenecjanin m, Wenecjanka ż
- forma męska wenecjanin m
- przym. wenecki, wenecjański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Wenecja + -anka
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wenecjanin
- białoruski: (1.1) венецыянка ż
- bułgarski: (1.1) венецианка ż
- chorwacki: (1.1) Venecijanka ż
- czeski: (1.1) Benátčanka ż
- francuski: (1.1) Vénitienne ż
- hiszpański: (1.1) veneciana ż
- kataloński: (1.1) veneciana ż
- niemiecki: (1.1) Venezianerin ż
- rosyjski: (1.1) венецианка ż
- słowacki: (1.1) Benátčanka ż
- słoweński: (1.1) Benečanka ż
- szwedzki: (1.1) venetianska w
- ukraiński: (1.1) венеціанка ż
- włoski: (1.1) veneta ż, veneziana ż
- źródła:
- ↑ Piotr Wojciechowski, Wysokie pokoje, s. 270, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977.
- ↑
Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.