warunkowicz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvarũŋˈkɔvʲiʧ̑], AS: [varũŋkovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) stud. osoba, która otrzymała warunkowe zaliczenie z jakiegoś przedmiotu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik warunkowicz warunkowicze dopełniacz warunkowicza warunkowiczów celownik warunkowiczowi warunkowiczom biernik warunkowicza warunkowiczów narzędnik warunkowiczem warunkowiczami miejscownik warunkowiczu warunkowiczach wołacz warunkowiczu warunkowicze - przykłady:
- (1.1) No też nie mam pojęcia czy mam jutro prawo pisać jako warunkowicz i czy w ogóle prof. przyjdzie na termin, czy zostaje wrzesień. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. warunek mrz
- przym. warunkowy
- przysł. warunkowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.