våben (język duński)

wymowa:

IPA: [vɔːbən], IPA: [ˈvɔːˀb̥m̩]

Dania: [ˈvåˀbən]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wojsk. broń

(1.2) przen. broń

(1.3) herald. herb

odmiana:

(1) et våben, våbnet/våbenet, våben, våbnene

przykłady:

(1.1) Betjenten var nødt til at trække sit våben mod provokatøren. → Funkcjonariusz był zmuszony do wyciągnięcia broni przeciw prowokatorowi.

(1.1) Russiske styrker har brugt kemiske våben 626 gange siden krigens begyndelse og mindst 51 gange i år, skriver generalstaben for Ukraines væbnede styrker.^[1] → Rosyjskie siły użyły broni chemicznej 626 razy od początku wojny i co najmniej 51 razy w tym roku, jak podaje sztab generalny sił zbrojnych Ukrainy.

(1.2) Den britiske regering har gjort den irske protokol til et våben.^[2] → Rząd brytyjski uczynił broń z protokołu irlandzkiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) atomvåben n → broń atomowa • luftvåben/flyvevåben → siły powietrzne • skydevåben n → broń palna • kemisk våben → broń chemiczna

synonimy:

(1.2) våbenskjold n, skjold n

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. bevæbne

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.nord. vápn

uwagi:

źródła: