ubek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈubɛk], AS: [ubek]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pogard. funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa (UB); później także Służby Bezpieczeństwa
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ubek ubecy dopełniacz ubeka / iron. ubka ubeków / iron. ubków celownik ubekowi / iron. ubkowi ubekom / iron. ubkom biernik ubeka / iron. ubka ubeków / iron. ubków narzędnik ubekiem / iron. ubkiem ubekami / iron. ubkami miejscownik ubeku / iron. ubku ubekach / iron. ubkach wołacz ubeku / iron. ubku ubecy depr. M. i W. lm: (te) ubeki / iron. ubki - przykłady:
- (1.1) Uważają, że to nie ubek Iksiński ich skrzywdził, lecz władza państwa, którego obywatelami byli i są…[2]
- (1.1) „Co ty, kurwa, wiesz o zabijaniu?” – to zdanie byłego ubeka, Franza Maurera, odmieniane na dziesiątki sposobów (…) stało się ukochanym cytatem używanym przez młodzież przy lada okazji[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) funkcjonariusz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ubecja ż
- forma żeńska ubeczka ż
- przym. ubecki
- skr. UB
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. UB + -ek
- uwagi:
- (1.1) por. esbek • esgiek
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.