tryftong (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtrɨftɔ̃ŋk], AS: [tryftõŋk], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• -nk- 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. dźwięk samogłoskowy o zmiennym przebiegu artykulacji, będący złożeniem samogłoski i dwóch półsamogłosek; przez użytkowników języka postrzegany jako złożenie trzech samogłosek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tryftong	tryftongi
dopełniacz	tryftongu	tryftongów
celownik	tryftongowi	tryftongom
biernik	tryftong	tryftongi
narzędnik	tryftongiem	tryftongami
miejscownik	tryftongu	tryftongach
wołacz	tryftongu	tryftongi

przykłady:

(1.1) Nazwę chińskiej sztuki geomancji, "feng shui", Polacy wymawiają jak "feng szuj", a tymczasem w chińskim "shui" zawiera tryftong [uei], a nie dyftong [ui] i tę sylabę powinno wymawiać się jak "szłej".

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) trójgłoska

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. tryftongiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: monoftong • dyftong • tryftong

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) triphthong
• baskijski: (1.1) triptongo
• białoruski: (1.1) трыфтонг m
• francuski: (1.1) triphtongue ż
• galicyjski: (1.1) tritongo m
• hiszpański: (1.1) triptongo m
• niemiecki: (1.1) Triphthong m
• portugalski: (1.1) tritongo m
• rosyjski: (1.1) трифтонг m
• ukraiński: (1.1) трифтонг m
• włoski: (1.1) trittongo m

źródła: