transformata (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌtrãw̃sfɔrˈmata], AS: [trãũ̯sformata], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mat. wynik transformacji, wynik przekształcenia operandu pod wpływem działania operatora; zob. też transformata w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik transformata transformaty dopełniacz transformaty transformat celownik transformacie transformatom biernik transformatę transformaty narzędnik transformatą transformatami miejscownik transformacie transformatach wołacz transformato transformaty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) transformata Fouriera • transformata Laplace'a • transformata Z • transformata Hilberta • transformata Radona
- synonimy:
- (1.1) funkcja przekształcona
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nie mylić z: transformacja
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) transform
- baskijski: (1.1) transformatu
- francuski: (1.1) transformée ż
- interlingua: (1.1) transformata
- portugalski: (1.1) transformada ż
- źródła:
transformata (interlingua)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) transformata, funkcja przekształcona
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.