tallinka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [talˈlʲĩnka], AS: [tallʹĩnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mieszkanka Tallinna[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik tallinka tallinki dopełniacz tallinki tallinek celownik tallince tallinkom biernik tallinkę tallinki narzędnik tallinką tallinkami miejscownik tallince tallinkach wołacz tallinko tallinki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tallinianka[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Tallinn mrz, tallinianka ż
- forma męska tallińczyk mos, tallinianin mos
- przym. talliński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- słowacki: (1.1) Tallinnčanka ż
- źródła:
- 1 2
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 12. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.