szkielecik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: szkielet (kości)

(1.2) zdrobn. od: szkielet (podstawa)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szkielecik	szkieleciki
dopełniacz	szkieleciku[1][2]	szkielecików
celownik	szkielecikowi	szkielecikom
biernik	szkielecik	szkieleciki
narzędnik	szkielecikiem	szkielecikami
miejscownik	szkieleciku	szkielecikach
wołacz	szkieleciku	szkieleciki

przykłady:

(1.1) Jak godzą się te drapieżniki z bezbronnymi pingwinkami Adeli […]? Odpowiedź na to pytanie dają bielejące tu i ówdzie szkieleciki piskląt. Jedne oczyszczone dokładnie z mięsa, inne ledwie napoczęte z wyżartymi wnętrznościami^[3].

(1.2) Na tym nędznym szkieleciku postanowiłem oprzeć ogromną obudowę historyczną dwudziestu lat niezwykle dramatycznych wydarzeń, których dokumentacja była już po wielekroć opisywana w dziełach naukowych i popularnych^[4].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szkielet m

przym. szkieletowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. szkielet + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1-2) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: szkielet

źródła: