szczebiotanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌʃʧ̑ɛbʲjɔˈtãɲɛ], AS: [ščebʹi ̯otãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) o ptakach: wydawanie krótkich, wysokich i delikatnych dźwięków
- (1.2) o dzieciach, dziewczętach: mówienie w sposób szybki i pieszczotliwy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik szczebiotanie dopełniacz szczebiotania celownik szczebiotaniu biernik szczebiotanie narzędnik szczebiotaniem miejscownik szczebiotaniu wołacz szczebiotanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) świergotanie, świergolenie, świegotanie, ćwierkanie, ćwierkotanie, ciurkanie
- (1.2) świergotanie, świergolenie, świegotanie, ćwierkanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. szczebiot m, szczebiotka ż, szczebiotliwość
- czas. szczebiotać ndk.
- przym. szczebiotliwy
- przysł. szczebiotliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rzecz. odczas. od szczebiotać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.