suplicar (język hiszpański)

wymowa:
IPA: [su.pli.ˈkaɾ]
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) błagać, prosić usilnie
(1.2) praw. odwoływać się, apelować
odmiana:
(1) koniugacja I: czasownik regularny z przemianą „c – qu” (sacar)
przykłady:
(1.1) ¡Señor! Te suplicamos que nos libres de los ladrones que nos gobiernan.Panie! Błagamy Cię, abyś nas uwolnił od złodziei, którzy nami rządzą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) implorar, rogar
(1.2) apelar, recurrir
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. suplicante, suplicatorio
rzecz. súplica ż, suplicación ż, suplicatorio m, suplicatoria ż, suplicante m/ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. supplicāre
uwagi:
(1.2) odwołać się do sądu wyższej instancji od decyzji podjętej przez ten sam sąd
źródła:

suplicar (język portugalski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) prosić, błagać
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.