stroiciel (język polski)
stroiciel (1.1)
- wymowa:
- IPA: [strɔˈjiʨ̑ɛl], AS: [stroi ̯ićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza i ̯
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, która stroi instrumenty muzyczne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik stroiciel stroiciele dopełniacz stroiciela stroicieli celownik stroicielowi stroicielom biernik stroiciela stroicieli narzędnik stroicielem stroicielami miejscownik stroicielu stroicielach wołacz stroicielu stroiciele - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. strój m, strojność ż
- czas. przystroić
- przym. strojny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tuner
- baskijski: (1.1) gozatzaile
- białoruski: (1.1) настройшчык m
- bułgarski: (1.1) акордьор m
- czeski: (1.1) ladič m
- duński: (1.1) stemmer w
- francuski: (1.1) accordeur m
- hiszpański: (1.1) afinador m
- indonezyjski: (1.1) ahli penala
- litewski: (1.1) derintojas m
- łotewski: (1.1) skaņotājs m
- niemiecki: (1.1) Stimmer m
- nowogrecki: (1.1) χορδιστής m
- rosyjski: (1.1) настройщик m
- słowacki: (1.1) ladič m
- słoweński: (1.1) uglaševalec m
- turecki: (1.1) akortçu
- ukraiński: (1.1) настроювач m
- włoski: (1.1) accordatore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.