stolthet (język norweski (bokmål))
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski lub żeński
- (1.1) duma
- odmiana:
- (1.1) en stolthet, stoltheten lub ei stolthet, stoltheta
- przykłady:
- (1.1) Hun såret min mannlige stolthet. → Ona zraniła moją męską dumę.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. stolt
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
stolthet (język szwedzki)
- wymowa:
- IPA: [˘stɔltheːt]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) duma[1]
- odmiana:
- (1.1) en stolthet, stoltheten
- przykłady:
- (1.1) Och nu är norrmanens manliga stolthet sårad. → I teraz męska duma tego Norwega jest zraniona.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. stolt
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.