stoikulo (esperanto)
rzeczownik
- (1.1) stoik (osoba o stoickim charakterze)
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo stoikulo stoikuloj akuzativo stoikulon stoikulojn - przykłady:
- (1.1) Ni tamen ne forgesu, ke stoikulo estas kuracisto kiu kuracas sin mem, kaj kiu volas kuraci la aliulojn ĉefe per la ekzemplo. Ĉe la rilatado kun la aliaj homoj la stoikuloj akceptas tion kio venas de ili - laŭdon aŭ nekomprenon, bonan aŭ malbonan volon - kun sama sereno kaj same daŭra deziro servi al ili[1]. → Nie zapominajmy jednak, że stoik jest lekarzem, który leczy się sam i który chce leczyć innych głównie przykładem. W obcowaniu z innymi ludźmi stoicy akceptują to, co przychodzi od nich – pochwałę lub niezrozumienie, dobrą albo złą wolę – z takim samym spokojem i tak samo trwającym pragnieniem służyć im.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. stoikeco, stoikismo, stoikisto
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. stoikisto
- źródła:
- ↑ Prof. Agostinho da Silva. La stoikismo, tłum. Manuel de Freitas, wyd. Portugala Eldona Rondo, 1982.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.