spytte (język duński)
- wymowa:
- Dania: [ˈsbødə]
- znaczenia:
czasownik nieprzechodni
- (1.1) pluć, spluwać
- odmiana:
- (1.1) at spytte, spytter, spyttede, spyttet
- przykłady:
- (1.1) Hun spyttede ham i ansigtet og han spyttede på fortovet. → Splunęła mu w twarz, a on splunął na chodnik.
- (1.1) Kvinden blev idømt en bøde på tre hundrede DKK for at spytte fra vinduet i toget. → Kobieta została ukarana mandatem w wysokości trzystu koron, gdyż pluła z okna pociągu.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spytte ud → wypluć / wyrzucić z siebie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spyt
- związki frazeologiczne:
- spytte i bøssen • spytte ud med noget
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
spytte (język norweski (bokmål))
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) pluć, spluwać
- odmiana:
- (1.1) å spytte, spytter, spyttet, spyttet lub å spytte, spytter, spytta, spytta
- przykłady:
- (1.1) Spytt ikke på gulvet! → Nie pluj na podłogę!
- (1.1) Han ble aggressiv, spyttet henne i ansiktet og begynte å slå henne, samtidig som han kalte henne for hore. (z Internetu) → Stał się agresywny, splunął jej w twarz i zaczął ją bić, wyzywając ją jednocześnie od dziwek.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spytt
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.