siülbüw (język wilamowski)
siülbüw (1.1)
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) eduk. uczeń[1]
- (1.2) rzem. zaw. uczeń, terminator
- (1.3) uczeń, zwolennik
- (1.4) rel. uczeń
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1-4) stüdent, gyzeł, hyłfer
- antonimy:
- (1.1) siłer
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. siülferien
- forma żeńska śiülmakia n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wilam. siül + büw
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Wilamowski - Zawody
- źródła:
- ↑
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.