seulczyk (język polski)
- wymowa:
- ‹se-ulczyk›, IPA: [sɛˈwulʧ̑ɨk], AS: [seu̯ulčyk], zjawiska fonetyczne: epenteza ł
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Seulu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik seulczyk seulczycy dopełniacz seulczyka seulczyków celownik seulczykowi seulczykom biernik seulczyka seulczyków narzędnik seulczykiem seulczykami miejscownik seulczyku seulczykach wołacz seulczyku seulczycy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Seul mrz
- forma żeńska seulka ż
- przym. seulski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Seul + -czyk
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[2].
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) seuldar
- czeski: (1.1) Soulan m
- hiszpański: (1.1) seulense m, seulés m
- słowacki: (1.1) Soulčan mrz
- źródła:
- ↑
Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 23. - ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.