samookaleczenie (język polski)
samookaleczenie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌsãmɔːkalɛˈʧ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [sãm•okalečẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• dł. sam.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) celowe okaleczenie samego / samej siebie; zob. też samookaleczenie w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. samookaleczanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. samo- + okaleczenie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) self-harm, self-mutilation
- duński: (1.1) selvskade w
- hiszpański: (1.1) autolesión ż
- niemiecki: (1.1) Selbstverstümmelung ż
- nowogrecki: (1.1) αυτοβασανισμός m
- ukraiński: (1.1) самоскалічення n
- włoski: (1.1) autolesione ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.