rusyfikacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrusɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [rusyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. kult. polit. narzucanie lub proces przyjmowania języka i kultury rosyjskiej; zob. też rusyfikacja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik rusyfikacja dopełniacz rusyfikacji celownik rusyfikacji biernik rusyfikację narzędnik rusyfikacją miejscownik rusyfikacji wołacz rusyfikacjo - przykłady:
- (1.1) W styczniu 1900 ministrem ds. Finlandii został Wiaczesław Plehwe, jeden z autorów manifestu z 15 lutego 1899 i zwolennik rusyfikacji.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rusyfikowanie, zruszczanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wynaradawianie
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rusycyzm mrz, rusyfikatorstwo n, rusyfikator m, rusyfikatorka ż, rusyfikowanie n
- czas. rusyfikować ndk., zrusyfikować dk.
- przym. rusyfikacyjny, rusyfikatorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. russification[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) russification
- białoruski: (1.1) русіфікацыя ż
- estoński: (1.1) venestamine
- francuski: (1.1) russification ż
- interlingua: (1.1) russification
- rosyjski: (1.1) русификация ż
- ukraiński: (1.1) русифікація ż
- włoski: (1.1) russificazione ż
- źródła:
- ↑ Rusyfikacja Finlandii
- ↑
Hasło „rusyfikacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.