rubież (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈrubʲjɛʃ], AS: [rubʹi ̯eš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) podn. strefa pograniczna, obszar przygraniczny

(1.2) wojsk. pas terenu, na którym odbywają się operacje wojenne

(1.3) daw. bezludny obszar leżący między krajami, bez określonej przynależności do któregoś z nich

(1.4) st.pol. mord, rzeź, rąbanina

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rubież	rubieże
dopełniacz	rubieży	rubieży
celownik	rubieży	rubieżom
biernik	rubież	rubieże
narzędnik	rubieżą	rubieżami
miejscownik	rubieży	rubieżach
wołacz	rubieży	rubieże

przykłady:

(1.1) Przemierzaliśmy północne rubieże Australii.

(1.2) Oddziały wroga osiągnęły rubież gór i wystawiły się na ogień sojusznika.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kresy, pogranicze, gw. rąbież

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

Nazwa pochodzi z tradycji słowiańskiej polegającej na zaznaczeniu granicy poprzez nacinanie drzew.

prasł. *rǫbežь (cięcie, nacięcie) → st.rus. роубєжь (nacięcie)^[1]

uwagi:

(1.1) zwykle w lm; (1.1): po XVI w., (1.3)-(1.4): przed XVI w.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pogranicze

• angielski: (1.1) borderline; (1.2) line
• jidysz: (1.1) גרענעצלאַנד n (grenecland)
• niemiecki: (1.2) Mark
• rosyjski: (1.2) рубеж m

źródła: