rozbójnictwo (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. napadanie na ludzi i okradanie ich
- (1.2) książk. bezprawne działanie osoby lub instytucji, prowadzące do utraty lub zniszczenia cudzej własności
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rozbójnictwo rozbójnictwa dopełniacz rozbójnictwa rozbójnictw celownik rozbójnictwu rozbójnictwom biernik rozbójnictwo rozbójnictwa narzędnik rozbójnictwem rozbójnictwami miejscownik rozbójnictwie rozbójnictwach wołacz rozbójnictwo rozbójnictwa - przykłady:
- (1.1) Po osiągnięciu pełnoletności nawiał z klasztoru, dobrał sobie bandę takich, jak on sam, zabijaków i zajął się rozbójnictwem na drogach publicznych[1].
- (1.2) Jedyne co nas martwi to coraz częstsze przypadki działkowego rozbójnictwa[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zwalczać rozbójnictwo • zajmować się rozbójnictwem
- synonimy:
- (1.1) bandytyzm; pot. bandyterka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rozbój m, rozbójnik m, rozbójniczka ż
- przym. rozbójnicki, rozbójniczy
- związki frazeologiczne:
- rozbójnictwo morskie
- etymologia:
- pol. rozbójnik + -ctwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Marian Brandys, Z panem Biegankiem w Abisynii, 1962, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Piotr Ilczyna, To był dobry rok, „Gazeta Wrocławska nr 06/09”, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.