romanizm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [rɔ̃ˈmãɲism̥], AS: [rõmãńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z któregoś języka romańskiego
- (1.2) szt. styl w sztuce XI–XIII w.
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik romanizm romanizmy dopełniacz romanizmu romanizmów celownik romanizmowi romanizmom biernik romanizm romanizmy narzędnik romanizmem romanizmami miejscownik romanizmie[1] romanizmach wołacz romanizmie[1] romanizmy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) romańszczyzna
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zapożyczenie
- hiponimy:
- (1.1) galicyzm, italianizm
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. romanistyka ż, romanista mos, romanistka ż, romanizacja ż, romańszczyzna ż, Roman mos, Romana ż, romanizowanie n
- przym. romanistyczny, romański
- czas. romanizować ndk., romanizować się dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) ang. Romanism[2][3]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) раманізм m
- niemiecki: (1.2) Romanik ż
- rosyjski: (1.1) романизм m
- słowacki: (1.1) romanizmus m
- ukraiński: (1.1) романізм m
- źródła:
- 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Hasło „romanizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
- ↑
Hasło „romanizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.