repatriant (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba powracająca zza granicy, gdzie przebywała niedobrowolnie

(1.2) hist. osoba przesiedlona po II wojnie światowej z dawnych ziem polskich na wschodzie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	repatriant	repatrianci
dopełniacz	repatrianta	repatriantów
celownik	repatriantowi	repatriantom
biernik	repatrianta	repatriantów
narzędnik	repatriantem	repatriantami
miejscownik	repatriancie	repatriantach
wołacz	repatriancie	repatrianci
depr. M. i W. lm: (te) repatrianty[1]

przykłady:

(1.1) Miasto nie miało pieniędzy na przyjęcie repatriantów^[2].

(1.2) Wypędzono Niemców, napłynęła fala repatriantów z dawnych kresów wschodnich, a tożsamość i mit śląskości wiązano przede wszystkim klasowo – z górnictwem i hutnictwem^[3].

składnia:

kolokacje:

(1.2) repatrianci z Kresów / z Wołynia / ze Wschodu / ze Lwowa

synonimy:

(1.1) reemigrant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. repatriacja ż, repatriacyjność ż, repatrianckość ż, repatriowanie n

forma żeńska repatriantka ż

czas. repatriować dk./ndk., repatriować się ndk.

przym. repatriacyjny, repatriancki

przysł. repatriancko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. repatriować

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) repatriate
• bułgarski: (1.1) репатриант m (repatriant)
• rosyjski: (1.1) репатриант m (repatriant)
• słowacki: (1.1) repatriant m
• włoski: (1.1) rimpatriato m

źródła: