recydywa (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. powrócenie do wsześniejszego procederu przez skazanego; zob. też recydywa w Wikipedii

(1.2) pot. ogół recydywistów

(1.3) przen. ponowne wystąpienie negatywnego zjawiska^[1]

(1.4) med. nawrót objawów chorobowych

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	recydywa	recydywy
dopełniacz	recydywy	recydyw
celownik	recydywie	recydywom
biernik	recydywę	recydywy
narzędnik	recydywą	recydywami
miejscownik	recydywie	recydywach
wołacz	recydywo	recydywy

przykłady:

(1.1) Według ustawodawcy nie każdy przypadek recydywy wymaga surowej represji karnej^[2]

składnia:

(1.1) recydywa + D.

kolokacje:

(1.1) kara za recydywę • kara przy recydywie • przepisy o recydywie • przypadek recydywy • recydywa jednokrotna / wielokrotna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) nawrót

(1.4) nawrót

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. recydywista mos, recydywistka ż

czas. recydywować dk./ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. recidivus → powrotny^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reoffending, recidivism; (1.4) relapse
• bułgarski: (1.1) рецидив m; (1.3) рецидив m; (1.4) рецидив m
• włoski: (1.1) recidiva ż

źródła: