reaktancja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛakˈtãnʦ̑ʲja], AS: [reaktãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) fiz. wkład do oporności układu elektrycznego pojawiający się przy przepływie prądów zmiennych, związany z obecnością w tym układzie indukcyjności i pojemności; część urojona impedancji; zob. też reaktancja (elektryczność) w Wikipedii
- (1.2) psych. stan napięcia związany z ograniczeniem jednostce możliwości wyboru; zob. też reaktancja (psychologia) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik reaktancja reaktancje dopełniacz reaktancji reaktancji / przest. reaktancyj[1] celownik reaktancji reaktancjom biernik reaktancję reaktancje narzędnik reaktancją reaktancjami miejscownik reaktancji reaktancjach wołacz reaktancjo reaktancje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) reactance
- baskijski: (1.1) erreaktantzia
- hiszpański: (1.1) reactancia ż
- szwedzki: (1.1) reaktans w
- źródła:
- ↑
Hasło „reaktancja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.