pusztítás (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pustoszenie, niszczenie, dewastacja

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. puszta, pusztaság, pusztító, pusztulás

czas. pusztít, pusztul

przym. puszta, pusztító

przysł. pusztán

związki frazeologiczne:

etymologia:

węg. pusztít + -ás

uwagi:

źródła: