puryzm (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. postawa wobec języka charakteryzująca się koncentracją na ideałach różnie pojmowanejczystościjęzykowej; zob. też puryzm (językoznawstwo) w Wikipedii
(1.2) nurt w malarstwie francuskim; zob. też puryzm (kierunek w malarstwie) w Wikipedii
(1.3) tendencja w konserwatorstwie zabytków
(1.4) okres w sztuce między romantyzmem a klasycyzmem, charakteryzujący się dążeniem do prostoty wyrazu i bogatymi treściami duchowymi
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) preskryptywizm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. purysta m, puryfikaterz mrz
czas. puryzować ndk.
przym. purystyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. preskryptywizm normatywizm liberalizm
zob. też puryzm w Wikipedii
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) purism
  • bułgarski: (1.1) пуризъм m
  • chorwacki: (1.1) čistunstvo n, purizam ż
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.