przytakiwacz (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek nie mający własnego zdania, przytakujący innym, zwłaszcza tym, od których jest zależny[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przytakiwacz przytakiwacze dopełniacz przytakiwacza przytakiwaczy celownik przytakiwaczowi przytakiwaczom biernik przytakiwacza przytakiwaczy narzędnik przytakiwaczem przytakiwaczami miejscownik przytakiwaczu przytakiwaczach wołacz przytakiwaczu przytakiwacze - przykłady:
- (1.1) Dość powiedzieć, że otoczony wianuszkiem przytakiwaczy bezduszny i wyrachowany Belson dawno stracił kontakt z rzeczywistością. Podwładni przyklaskują każdej jego decyzji, a on wykorzystuje ich z korporacyjną bezwzględnością[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) potakiwacz, konformista, oportunista, cmokier
- antonimy:
- (1.1) nonkonformista
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. taka ż, potakiwacz m, przytakiwaczka ż, potakiwaczka ż, przytaknięcie n, przytakiwanie n, potakiwanie n
- czas. przytaknąć dk., przytakiwać ndk., potakiwać ndk.
- przysł. tak
- partyk. tak
- zaim. taki, taka, takowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. przytakiwać + -acz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Nowe słownictwo polskie: materiały z prasy lat 1985-1992, Teresa Smółkowa, Instytut Języka Polskiego (Polska Akademia Nauk)
- ↑ Ikoniczni szefowie z filmów i seriali, Business Insider & Canal+
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.