prywatywny (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) filoz. posiadający zdolność pozbawiania, powodowania braku[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ten stan prywatywny koresponduje oczywiście z pełnią wirtualności: chodzi o brak sensu pełen wszelkich sensów[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) privative
  • interlingua: (1.1) privative
  • portugalski: (1.1) privativo
  • włoski: (1.1) privativo
źródła:
  1. Juliusz Domański, Filozofia i myśl społeczna XIII-XV wieku, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978
  2. Marek Skwara, Seweryna Wysłouch, Ut pictura poesis, s. 149
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.